Master Class

Op de website stond dat de Master Class “open level” was. Dus ik dacht dat ik het allemaal wel aan zou kunnen. Op woensdag was ik naar een geweldige voorstelling geweest van Keigwin + Company, in het Joyce theater. Keigwin + Company is een modern dansgezelschap dat hedendaagse en provocatieve voorstellingen maakt. Hun “Caffeinated” barstte van de energie. Zeker als coffee addict wonende in New York, waar haast en koffie en drukke straten hand in hand gaan, kon ik me helemaal in Keigwin’s beeld van de moderne mens vinden.

Maar goed, op vrijdag zou een choreografe van het gezelschap dus een Master Class verzorgen. Toe aan wat beweging en benieuwd naar de filosofie achter het energieke dansen, meldde ik me op het laatste moment toch maar aan. Ik keek uit naar de spierpijn, al was het maar om alle spieren die momenteel niet zoveel te verduren krijgen weer eens goed te voelen.

En ik kreeg wat ik wilde. De twee uur durende les bleek allesbehalve “open level” te zijn. De deelnemende dansers waren stuk voor stuk jong, enorm fit en grotendeels op weg naar een eigen professionele carrière. Ik had al anderhalf jaar geen moderne les gehad. Natuurlijk herkende ik het vocabulaire van de moderne dans, en mijn lichaam deed dat ook – tot op zekere hoogte dan. Wat ik met de op hoog tempo ingestudeerde combinatie deed was dan wel lang niet zo sophisticated als wat de dansers ervan maakten, maar dat gaf eigenlijk niet zo. Ten eerste kon het me niet zoveel schelen wat zij, en de choreografe, van mij dachten – ik hoefde op niemand indruk te maken. Bovendien had ik me in tijden niet zo goed gevoeld als toen ik daarna in de stralende zon over Times Square strompelde, en merkte dat mijn tenen niet helemaal meer heel waren. Toegegeven, het niveau heeft me een beetje ontmoedigd om snel weer aan een dergelijke Master Class deel te nemen. Maar volgend jaar, of gewoon op mijn kamer, ga ik zeker weer dansen!

KEIGWIN+COMPANY Promo Video